خلاصه مقاله
هیپنوتیزم شاخه ای از علم روانشناسی است که در آن به وسیله تلقین، شخص در حالت خاصی از هوشیاری قرار می گیرد. از هیپنوتیزم برای درمان تعدادی اختلالات فیزیولوژیک و روان شناختی استفاده می‌شود.
◼️هیپنوتیزم
✍هیپنوتیزم نوعی ریلکسیشن متمرکز است که با کنار زدن ضمیر خودآگاه، دسترسی به ضمیر ناخودآگاه را راحت تر می کند و این ویژگی، مهمترین نقطه قوت هیپنوتیزم است. همه می دانیم که بسیاری از عادات، مشکلات، باورها و رفتارهای ما ناشی از ضمیر ناخودآگاه ماست (تعبیر کوه یخ فروید را حتما شنیده اید که می گوید سرچشمه۹۰ درصد باورها، افکار، احساسات و رفتارهای ما ضمیر ناخودآگاه ماست) و هیپنوتیزم می تواند ضمیر ناخودآگاه را در دسترس ما قرار دهد.
هیپنوتیزم شاخه‌ای از علم روانشناسی است که در آن به وسیلهٔ تلقین، شخص در حالت خاصی از هوشیاری قرار می‌گیرد. در هیپنوتیزم دیگری با ضمیر ناخودآگاه آدمی به مکالمه و القای تلقینات می‌پردازد. همه مکاتب و عرفا به نحوی با هیپنوز درگیر بوده‌اند هیپنوتیزم یک امر خارق‌العاده نیست؛ و کارایی عجیب و غریب ندارد. اگر هم آثار غریبی داشته باشد در عدهٔ کمی دارد و خیلی قابل تکرار و تأیید نیست از یک منظر هیپنوز با تلقین معمولی هم فرق دارد چرا که مناطقی که بر اثر تلقین تحریک می‌شود با مناطق تحریک شده هنگام هیپنوز متفاوت است. در طی این فرایند، شخص هیپنوتیزور قادر است هر آنچه در نظر دارد به شخص هیپنوتیزم شده القا کند زیرا در این حالت تلقینات هیپنوتیزور به جای حواس بدن عمل می‌کند و ضمیر ناخودآگاه انسان را تحت کنترل خویش قرار می‌دهد.
✍هیپنوتیزم خواب نیست. این باور غلطی است که اکثر افراد درباره هیپنوتیزم دارند. فردی که هیپنوتیزم می شود هشیاری کاملی نسبت به محیط اطراف خود دارد، صداهای محیط را می شنود و با درمانگر خود ارتباط برقرار می کند اما هر چیزی به سادگی حواس او را پرت نمی کند زیرا توجه او کاملاً متمرکز به کاری است که انجام می دهد و امواج مغزی در این حالت با امواج مغزی حالت خواب در بسیاری موارد فرق می‌کند.
از هیپنوتیزم برای درمان تعدادی اختلالات فیزیولوژیک و روان شناختی استفاده می‌شود. در پزشکی، از هیپنوتیزم برای کاستن از اضطراب مربوط به عمل‌های پزشکی و دندان پزشکی، آسم، بیماری‌های معده و روده، تهوع ناشی از شیمی درمانی، و مدیریت درد، استفاده می‌شود. در درمان بیماری‌های روانی، از هیپنوتیزم استفاده می‌شود تا به مردم کمک شود بر اعتیاد خود فائق آیند. استفاده از هیپنوتیزم برای حل مشکلات عاطفی-هیجانی بیش از همه بحث‌برانگیز بوده‌است. طرفداران استفادهٔ تراپوتیک از هیپنوتیزم می‌گویند که این کار به روان درمانگران اجازه می‌دهد تا خاطرات واپس رانده‌ای را که در پشت پردهٔ مشکلات روان شناختی قرار دارند کشف کنند. اما بعضی روان شناسان در مورد استفاده از هیپنوتیزم در روان درمانی با دیدهٔ تردید نگاه می‌کنند. آن‌ها می‌گویند که هیپنوتیزم چیزی نیست بجز این که روان درمانگر، خاطراتی غیرواقعی را در ذهن مراجعان می‌کارد، از جمله خاطراتی از بدرفتاری و آزار را که هرگز روی نداده‌اند.
◼️️باورهای غلط درمورد هیپنوتیزم:
باور غلط ۱: هیپنوتراپیست تسلط کاملی بر شما دارد و می تواند شما را مجبور به انجام هر کاری بکند.
باور غلط ۲: هیپنوتراپیست می تواند رازهای زندگی شما را بر ملا کند.
باور غلط ۳: هیپنوتیزم درمانی ذهن (مغز) را ضعیف می کند.
باور غلط ۴: ممکن است پس از آنکه دکتر هیپنوتیزم شما را هیپنوتیزم کرد دیگر نتواند شما را بیدار کند.
باور غلط ۵: ممکن است کسی بعد از هیپنوتیزم شدن دیگر بیدار نشود.
باور غلط ۶: در هیپنوتیزم هیچ چیزی نمی شنوم و حس نمی کنم.
◼️️اقسام هیپنوتیزم(تلقینی، پسرفتی و تحلیلی)
✍متخصصین علم هیپنوتیزم هر یک از این اقسام را بکار می برند. تلقین درمانی زمانی است که برای تغییر دادن طرز فکر، احساس و کردار به فرد تلقینات ساده ای القا شود تا مشکل او اینگونه حل گردد. در این گروه هیپنوتیزم کنندهای نمایشهای سرگرمی نیز قرار می گیرند ،هر چند این روش جنبه درمانی ندارد.
در پسرفت درمانی فرد باید خاطرات گذشته خود را بیاد بیاورد، تا به علت مشکلات کنونی، پی ببرد. در تحلیل درمانی متخصص ذهن ناخودآگاه فرد را تحلیل کند تا مشکلات او حل شود.
◼️️عوارض هیپنوتیزم:
✍از آن جا که در تمام مدت هیپنوتیزم، قدرت انتخاب وجود دارد و قانون حفاظت از خود اجازه نمی دهد که فرد تلقین مضر را قبول کند، هیچ کس تا به حال با هیپنوتیزم صدمه ندیده است.
فرضیه های بی شماری بر این مبنا شکل گرفته اند که ممکن است دانسته یا نادانسته به فرد تلقیناتی برای آسیب زدن به خودش داده شود، یا ممکن است فرد فریب خورده و جرمی مرتکب شود.
با این حال موردی ثبت شده از چنین اتفاقی وجود ندارد.
هزاران آزمایش به عمل آورده شده و در تمامی موارد، هنگامی که تلقین نامناسبی به فرد داده می شود یکی از این دو اتفاق روی می دهد: یا فرد تلقین را رد می کند یا کاملا از خلسه هیپنوتیزمی خارج می شود.